6- هاگانا
    هاگانا کلمه عبرای به معنی “دفاع” و سازمانی نظامی و متعلق به شهرک نشینان اسرایل است. این سازمان در سال 1920میلادی به جای سازمان “هاشومیر” تشکیل شد. هاگانا ابتدا وابسته به اتحادیه کارگران و سپس حزب مابی و هستدروت بود. در سال 1929میلادی هاگانا در سرکوب انتقاضه فلسطینیان مشارکت و به خانه ها و مستغلات عرب ها حمله کرد و راهپیمایی هایی را برای تحریک شهروندان عرب و ارعاب آن ها به راه انداخت. همچنین این سازمان در امر شهرک سازی به خصوص در ابداع شیوه “حصار و برج محافظت” برای شهرک های یهودی نشین مشارکت فعالی داشت و علاوه بر آن از زمان تاسیس همواره در راستی تامین امنیت شهرک های یهودی تلاش کرده است.
    سال های انتفاضه فلسطینیان از 1936 تا 1939 شاهد همکاری گسترده هاگانا با نیروهای اشغالگر انگلیس بود و این همکاری با انتصاب چارلز وینجیت به عنوان افسر سازمان امنیت انگلستان در فلسطین به سال 1939 توسعه یافت. نامبرده بر ایجاد تیم های ویژه شبانه و گروهان های سیار و هماهنگی میان سازمان اطلاعات و امنیت انگلستان و بخش امنیتی هاگانا معروف به “شی” نظارت داشت. همچنین نیروهای برای تانیا و هاگانا در تشکیل پلیس ویژه حفاظت از شهرک های یهودی همکاری داشتند و بیش تر اعضای آن از نیروهای هاگانا تشکیل شد. با پایان جنگ جهانی دوم نبرد جدیدی روی داد و هاگانا با همکاری “لیحی” و “اتسل” تاسیسات انگلیس و پل ها و خطوط راه آهن را تخریب کرد. این عملیات ها “جنبش مقاومت عبرای “ نامیده شدند. با برپایی دولت “اسرایل” نیروهای هاگانا هسته های اصلی ارتش اسرایل را تشکیل دادند.

    7- اتسل
    اتسل نام اختصاری “سازمان نظامی ملی در سرزمین اسرایل” است و نام دیگر آن آرگون می باشد. اتسل سازمانی نظامی است که در سال 1931میلادی با همکاری اعضای قدیمی هاگانا (که از سازمان مادر جدا شده بودند) و گروهی مسلح از سازمان بیتار تاسیس شد. افکار و اندیشه های ولادیمر جابوتنسکی مبنی بر ضرورت قدرت تسلیحاتی یهود برای تشکیل دولت و حق هر یهودی در ورود به فلسطین شالوده طرح ها و برنامه های این سازمان را تشکیل می دهد. آرم ین سازمان عبارت بود از یک دست که سلاحی را گرفته و بر روی آن عبارت “فقط ین” نوشته شده بود.
    در سال 1937 آبراهام یتهومی رئیس وقت اتسل با هاگانا به توافق رسید که این دو سازمان در هم ادغام شوند. این مسئله باعث تجزیه اتسل شد ؛ زیرا کم تر از نیمی از اعضای سه هزار نفری آن با این امر موافق بودند و اکثریت بر ضرورت حفظ استقلال سازمان تاکید داشتند. در سال 1940میلادی برای دومین بار این سازمان تجزیه شد و این بار گروه “آبراهام شتیرن” از آن فاصله گرفت و سازمان لیحی را تشکیل داد.
    علت این تجزیه هم به اختلاف این گروه با بقیه نیروهای اتسل در مورد اتخاذ موضع مناسب در قبال همکاری با نیروهای درگیر در جنگ جهانی دوم بر می گردد. هواداران شتیرن بر ضرورت حمایت از آلمان نازی برای شکست برای تانیا و به تبع آن خروج نیروهای این کشور از فلسطین و تشکیل دولت “اسرایل” تاکید می کردند، در حالی که سازمان مادر خواستار همکاری با نیروهای انگلیسی به ویژه در زمینه مسال امنیتی بود.
    اتسل با عملیات های تروریستی خود نقش عمده ای در کوچاندن کشاورزان فلسطینی داشت. همچنین این سازمان با همکاری سازمان تروریستی “لیحی” و حمایت هاگانا به خودروهای فلسطینیان حمله می کرد و به کشتار معروف دیریاسین در 9 آوریل 1948 دست زدند.

    8- لیحی (شتیرن)
    این کلمه اختصار جمله “مبارزان راه آزادی اسرایل” است. لیحی سازمانی نظامی و سری است که آبراهام شتیرن در سال 1940 به دنبال کنارگیری خود و هوادارانش از سازمان اتسل تاسیس کرد. از سال 1942 این سازمان به دنبال کشته شدن بنیانگذار آن “شیترن” به دست نیروهای انگلیسی به نام خود وی معروف شد. در سال 1943میلادی رهبرای این سازمان را مناخیم بگین بر عهده گرفت. مهم ترین عملیات های تروریستی این سازمان عبارتند از:
    1- قتل فولک برنادوت میانجیگر بین المللی
    2- بمب گذاری در هتل ملک داوود در قدس اشغالی و انهدام آن
    9- موساد
    به وسیله هاگانا یک سازمان سری ویژه تشکیل شد که دفتر اطلاعات موسوم به “شی” نام گرفت. در سال 1937 نیز هاگانا سازمان “موساد لیالیفی بیت به معنی دفتر مهاجرت” را تشکیل داد. این نخستین اسم ین سازمان بود.
    سازمان اطلاعات “رژیم صهیونیستی “ در سال 1951 وقتی که برای اولین بار به صورت رسمی اعلام موجودیت کرد، این اسم را به یدک کشید و شبکه های جاسوسی آن نیز از آن زمان موساد نامیده می شوند.
    با توجه به تعداد سازمان های جاسوسی اسرایل، رهبرای این رژیم تصمیم گرفت که سازمان ویژه ای برای هماهنگی میان فعالیت های این سازمان ها تاسیس کند. این سازمان “د ژ مستحکم برای خدمت به اسرایل” نام گرفت و مسئولیت تاسیس آن به روفین شیلوح واگذار شد. نامبرده کسی بود که پس از تشکیل موساد رسما ریاست آن را عهده دار شد.
    با توجه به گزارشی که در سال 1996 منتشر شد، شمار کارکنان موساد حدودا به 1200 تا 1500 نفر از جمله 500 افسر می رسید و هر کدام از آن ها در سن پنجاه و دو سالگی بازنشسته می شدند. موساد شبکه گسترده ای از مزدوران در سراسر دنیا در اختیار دارد و هم اکنون بیش از 35 هزار عضو (20 هزار کارمند و بقیه موقتی) دارد.
    موساد دارای چند شاخه اصلی است که هر کدام از آن ها ماموریت خاصی دارد. می توان گفت که ماموریت این شاخه ها به ترتیب ذیل است:
    1- جمع آوری اطلاعات
    2- دسته بندی داده ها
    3- بررسی و ارزیابی این اطلاعات
    4- نظارت و جاسوسی
    5- عضوگیری و اجرای عملیات در خارج از فلسطین از جمله قتل و تصفیه مخالفان
    6- بخش ویژه فیلمبرداری، جعل، رمزیابی و دستگاه های ارتباطی
    7- بخش ویژه آموزش و برنامه ریزی و افزیش کارایی کارکنان موساد
    8- بخش ضد اطلاعات و نفوذ نیروهای غیرخودی
    9- بخش عملیات
    بخش عملیات مهم ترین شاخه موساد محسوب می شود و ماموریت آن سازماندهی فعالیت جاسوسان و مزدوران این سازمان در گوشه و کنار جهان است.
    همچنین یک نیروی خارجی دیگر موسوم به “عل” به معنی عالی رتبه وجود دارد که کار آن جمع آوری اطلاعاتی از داخل آمریکا درباره کشورهای عربی است و سفرها و دیدارهای هیئت های سیاسی را کنترل می کند.
    موساد داری یک کمیته دیگر موسوم به “وادات” است که کار آن هماهنگی سری با خارج و داخل فلسطین اشغالی می باشد و به صورت هفتگی نشستی برگزار می کند. رئیس وادات همان رئیس موساد است که همکارانش او را مامون صدا می کنند. اما اعضای کمیته وادات عبارتند از اشخاص زیر:
    1- مدیر سازمان اطلاعات نظامی موسوم به “امان”
    2- مدیر سازمان اطلاعات داخلی “شین بت”
    3- مدیر سازمان امنیت عمومی “شاباک”
    4- مدیر مرکز مطالعات راهبردی و برنامه ریزی وزارت امور خارجه (این مرکز در زمینه جاسوسی سیاسی یا دیپلماتیک تخصص دارد)
    5- مدیر بخش عملیات ویژه پلیس موسوم به “ماتام”
    6- مشاوران خصوصی نخست وزیر در امور سیاسی، نظامی، امنیتی و مبارزه با تروریسم
    در جریان این نشست هفتگی چارچوب سیاست امنیت داخلی و خارجی رژیم صهونیستی ترسیم می شود.
    از سوی دیگر، موساد یک شعبه مطالعاتی با 5 بخش و 15 دفتر برای انجام مطالعات سری درباره کشورهای عربی و برخی کشورهای جهان دارد.

آرم شاباک با شعار
 «مدافع نباید دیده شود».

    10- شین بت (شاباک)
    هنگام تاسیس دولت اسراییل تعداد ماموران اطلاعاتی و امنیتی آن 184 نفر بود. این افراد در آن زمان به دستور مقامات نظامی یک یگان نظامی موسوم به “شین بت” وابسته به ارتش اسراییل تشکیل دادند. شین بت خلاصه کلمه “خدمت به امنیت” است. یسر هرئیل از زمان شکل گیری این سازمان تا سال 1952 میلادی رئیس آن بود. نامبرده بعدها به ریاست موساد هم رسید.
    شین بت در دهه اول شکل گیری اسراییل مراقب تحرکات دشمنان حزب کار که تا سال 1977 بر فلسطین اشغالی حکومت می کرد ، بود. حزب کار در این سال های طولانی توانست شین بت را به یک سازمان اسطوره ای برای حمایت از اسرایل در مقابل توطئه های داخلی و جاسوسان شوروی و فدایان عرب که با پشت سر گذاشتن سیم های خاردار وارد سرزمین های اشغالی می شدند، تبدیل کند. فعالیت های شین بت کاملا سری بود و حتی مردم اسم رئیس آن را هم نمی دانستند و سال ها تحت نظارت و مسئولیت دفتر نخست وزیر فعالیت می کرد.
    کلمه شین بت اندک اندک جی خود را به شاباک داد. شاباک به معنی امنیت عمومی و یا شین بت عمومی است. بعد از رسویی ماموران شاباک در پرونده “اتوبوس 300” در سال 1986، آبراهام شالوم رئیس آن استعفا داد. پس از این ماجرا روایت های مختلفی درباره شاباک و موساد بر سر زبان ها افتاد و پژوهشگران و حتی مسئولان قبلی این سازمان ها مطالبی به رشته تحریر درآوردند.