در پست قبلی به قول ی دوستی کلی وطن فروشی کردم و از لبنان بیش از ایران صحبت کرد ، (مزاح ) . در پاسخ به این مزاح باید بگم لبنان وطن دوم من هست و این موضع کاملا شخصی هست و میتونید موافق یا مخالف اون باشید . و نظر شما هم محترم . اما لازم میدونم چند نکته رو کلا مطرح کنم :
1- من آدم تند و رکی هستم و این تندی و رک گویی جزئی از شخصیت غیر ارادی بنده بوده و صد البته در کنترل عقل می باشد (انشالله ) ، فلذا اهتمام به رعایت حدود اخلاقی در عین تندی و قائل به عدم شکتن حرمت هرکسی بدون توجه به شعل ، موقعیت وجه و .... در عین رک گویی می باشم . مجددا عرض میکنم قائل به شکستن حرمت احدی نیستم حتی به قیمت نقد منصفانه و مستند .
2- مخاطب من در هر پست متفاوت و موضوع نیز متغییر می باشد ، فلذا خواهش می کنم هر پست رو در مختصات خودش و با فضای همون پست ملاحظه و مورد بررسی قرار دهید .
3- جغرافیای من در کل نوشتار و موضوعات ملی ، دینی ، گروهی و ... بوده که به نسبت موضوع و هدف، طرحی متفاوت خواهد داشت . در موضوعی که مربوط به جهان اسلام هست و مخاطب مسلمانان ، حرف از شیعه و سنی و ایرانی و غیر ایرانی به نظر سخیف می نماید و درک مطلب و موقعیت با توجه به شأنیت موضوع انتظار می رود .
4- این وبلاگ بنا بر دردها و آمال و آرزو ها و دغدغه ها و نکته ها و هرآنچه در ذهنم وجود داره و به خیالم خطور میکنه شکل گرفته و به جهت عدم آزار همسایگان و هم مسلکان و هم شکلان و هم وبلاگی ها نام " فرکانس صفر " رو انتخاب کردم که به کسی بر نخوره و از یک موج عمومی نیز استفاده نکرده باشم . فلذا ورود شما به این فرکانس بسته به تمایل شخصی و قبول قوانین اینجا خواهد داشت.
5- بنده تو این وبلاگ اصلا برای بازدید نمی نویسم ، یعنی اینکه معتقدم مخاطب نوشته های من اگر قرار است این ها را بداند خود راهش را به اینجا پیدا خواهد کرد ( همانطور که من خیلی از وبلاگ هایی رو دوست دارم بدون معرفی و ... پیدا کردم ) فلذا دنبال مطالبی که کامنت زیاد کنه و بعدا هم نشانه ای از اعتبار و آبرو و نهایتا وجه و ارزش برای عقاید من بشه نمیبینم ( همانطور که در پست های پیشین کامنت صفر بوده و کار وبلاگ رو زمین نمونده ) ، نتیجه اینکه از رو درد مینویسم و توصیه اکید دارم که بی درد ننویسید تا نوشته های شما بوی تعفن نگیرده ، و کارشما مخاطب پسند نشه و خدا سند باشد ( انشالله ) .
6- هرکسی بدون توجه به موقعیت و مختصات میتونه این نوشته هارو نقد کنه و بسیار خوشحال خواهم شد که متذکر نکاتی در نوشته هایم گردید .
7- هیچ دینی بر گردن کسی نیست اگر کامنتی گذاشتم در وبلاگش و احدی از برو بچه های وبلاگ نویس چون براش کامنت گذاشتم مجبور کنه خودشو که حتما بیاد و مطلب بخونه و کامنت بزاره که دینی گردنش نمونه .
8- سعی ام بر اینه که اینجا از موضوعات معمول و در جریان استفاده نکنم ،جون دوستان بقدر کفایت مطرح کردند در جای خودش و بیشتر به ظرایف و نکته های مغفول مانده و گلوگاه های از چشم دور افتاده و رخه های فراموش شده بنویسم که به کار آید نه به خار .
نکته آخر : عقیده ام بر آن است که حکایت خوان نمانم و باشم آن که حکایتم خوانند .....
